Wieczór Poezji Wielokrotnie Lirycznej. Spotkanie z twórczością Elżbiety Wojdały-Lis

Wieczór wspomnieniowy zmarłej przed dwoma laty gdańskiej poetki Elżbiety Wojdały-Lis.  Nie tylko przyjaciołom Eli proponujemy, by prócz wspomnień osobistych, wspomnieli ją wierszami, które pozostają pamięcią w ich sercach lub własnymi, dopełniającymi klimat jej twórczości.

Urodzona w 1943 roku Warszawie, gdzie przeżyła Powstanie Warszawskie, co zapewne nie pozostało bez wpływu na jej dynamiczną i bojową osobowość. Debiutowała w „Radarze”, publikując później m.in. w „Twórczości Robotników”, „Okolicach”, „Metaforze”, „Autografie” a także w prasie codziennej. Własnym sumptem wydała tomiki: „Kupcie pieśń Róży” (2002-2005), „Wiersze 2002-2005”(2005), „Chimery paryskie” (2006), „Portrety” (2006).

Była wielką miłośniczką poezji Sylwii Plath, Rilkego, Edwarda Stachury oraz poetów francuskich. Każdą okazję wykorzystywała do organizowania spotkań literackich i wydarzeń, aktywnie działając w Domu Kultury na Morenie. Tak przecież niedawno można było podziwiać Elę czytającą wiersze i opowiadającą o swoim niebanalnym życiu podczas wieczoru literackiego „Hrabina na dachu” czy też uczestniczyć w zorganizowanym przez nią czytaniu wierszy Wisławy Szymborskiej podczas spotkania poświęconego twórczości Noblistki. 

Potrafiła godzinami barwnie opowiadać o swoim zauroczeniu Paryżem i kulturą francuską. Tak było np. podczas spotkania w gdyńskiej przystani poetyckiej „Cafe Strych”, w duecie z poetą Lechem Landeckim, w spotkaniu „Chimery paryskie - czyli Hrabina i Lowelas”. Wtedy przyrzekła, że duchowo będzie można spotkać ją zawsze w Paryżu.

Choć pisała wiele, to, jak się wydaje, ta prawdziwa poetka przebudziła się w Elżbiecie w wieku dojrzałym, wraz z ważnymi doświadczeniami egzystencjalnymi. Jej poezja była delikatna i bardzo osadzona w rzeczywistości życia. Można powiedzieć, że ta poezja oglądała życie, czując je.