Spacer oliwski: Zobaczymy niedostępne...

Zgodnie z regułą cysterską obiekty klasztorne (klauzura) zostały zlokalizowane po południowej stronie kościoła klasztornego. Są to dwukondygnacyjne budynki, przykryte dachem dwuspadowym i częściowo podpiwniczone. Obiekty te powstawały od XIII do XIV wieku i uważa się je za najstarsze przykłady sztuki gotyckiej na całym Pomorzu Wschodnim. Zostały wzniesione na rzucie zbliżonym do kwadratu z równobocznym wirydarzem (ogród klasztorny, w którym uprawiano zioła i egzotyczne rośliny, jednocześnie służył do indywidualnych kontemplacji).

Całość założenia otoczono czterema komunikacyjnymi krużgankami. W części południowej wirydarza przylegającej do południowego krużganka zbudowano lawatorium (miejsce, w którym zakonnicy myli ręce przed udaniem się na posiłki). Wschodni i południowy fragment klauzury, w którym umieszczono kapitularz, karcer, fraternię, skryptorium, wielki refektarz i dormitorium, przeznaczono dla mnichów, natomiast część wschodnia „claustrum” służyła konwersom.

Od 1975 roku, kiedy otwarto Muzeum Diecezjalne (obecnie Muzeum Archidiecezji w Oliwie) zwiedzający mogą zobaczyć stałą ekspozycję zatytułowaną „Przedmioty liturgiczne świątyń Pomorza Gdańskiego” oraz odwiedzić poklasztorne wnętrza, w tym „Salę pokoju oliwskiego” i „Wielki Refektarz” z galerią portretów oliwskich opatów.